رابطه عملکرد خانواده و جهت گیری زندگی با تاب آوری دانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف از پژوهش حال حاضر تعیین" رابطه عملکرد خانواده و جهت گیری زندگی با تاب آوری دانش آموزان دختر است" جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر هشت دبیرستان دولتی، غیرانتقاعی و شاهد در منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران بوده است که در سال تحصیلی 94-93 ، مشغول به تحصیل اند. نمونه آماری ای بالغ بر 240 نفر دانش آموز دختر که از سه دبیرستان دولتی، غیر انتقاعی و شاهد به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های سنجش خانواده ی (مک مستر ، 1983)، جهت گیری زندگی( شییر و کارور ،1985 ) و تاب آوری (کونور و دیویدسون، 2003) می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد؛ شاخص های آمار توصیفی شامل (جداول توزیع فراوانی، شاخص های گرایش به مرکز و پراکندگی و نمودار جمعیت شناختی) وشاخص های آمار استنباطی در دو فرضیه اول همبستگی پیرسون و فرضیه سوم رگرسیون استاندارد بوده است. یافته ها نشان داد که در فرضیه اول: بین عملکرد خانواده و تاب آوری همبستگی(507/0) متوسط در جهت مثبت در سطح معناداری (0001/0) وجود دارد. در فرضیه دوم: بین جهت گیری زندگی و تاب آوری با همبستگی(101/0) در هیچ یک از سطوح معناداری 001/0 و 05/0 رابطه وجود ندارد. در فرضیه سوم: متغیر تاب آوری با زیر مقیاس های عملکرد خانواده و جهت گیری مثبت(خوشبینانه) (3/0 تا 6/0) و همبستگی متوسط دارد و با متغیر جهت گیری زندگی منفی، همبستگی ضعیف و در جهت منفی دارد. نتایج پژوهش نشان داد که عملکرد مناسب خانواده موجب بالارفتن نمرات تاب آوری می شود؛ نمرات جهت گیری زندگی(خوشبینانه و بدبینانه) رابطه ای با نمرات تاب آوری در گروه نمونه حال حاضر ندارد. البته با توجه به این موضوع که بین تاب آوری و جهت گیری زندگی خوشبینانه همبستگی در حد متوسط و مثبت بدست آمده است. متغیرهای حل مشکلات(عملکرد خانواده)، جهت گیری مثبت و منفی زندگی، به طور معنا داری در پیش بینی تاب آوری دانش آموزان سهیم هستند و 67 درصد از واریانس متغیر تاب آوری را تبیین می کنند. کلید واژه ها: عملکرد خانواده- جهت گیری زندگی- تاب آوری